Hallo iedereen,
Het is na een zeer lange uitstel toch weer eens tijd om een nieuwe blogpost te schrijven. De blogpost was uitgesteld omdat ik op GWP ging de week voor deze vakantie. Laten we er maar meteen invliegen! Vandaag ga ik het hebben over wonderkinderen en dat zo slim is toch niet altijd goed is. Kinderen met een IQ vergelijkbaar met die van Einstein en Stephen Hawking.
Er is een Brits meisje van 4 jaar, met een IQ van 159, dat is 1 punt lager dan dat van Stephen Hawking en Einstein. Ze heeft haarzelf leren lezen via de computer toen ze 18 maanden was, en kon op haar 2de al optellen, aftrekken, vermenigvuldigen... . Zo heb je ook de 17 jaar oude tiener, Taylor Wilson, die op zijn 9de zijn eerste bom heeft gemaakt in zijn tuin, op zijn 11de kocht hij radioactieve materialen van het internet en op zijn 14de heeft hij zijn eigen kernfusie reactor gebouwd in zijn kelder. Hij is de jongste persoon die het ooit is gelukt zo iets te maken. Je hebt bijvoorbeeld ook de jongen Jacob, met een IA van 170, die nu (12 jaar) bezig is met aan te tonen waarom de relativiteits theorie van Einstein niet klopt.
Zo heb je nog een boel wonderkinderen, die op zeer jonge leeftijd al heel veel dingen bereiken dankzij hun genialiteit.
Maar jammer genoeg is er aan alles ook een keerzijde, deze kinderen bereiken op heel jonge leeftijd al heel wat, maar dat betekent ook dat ze heel veel dingen van het leven missen. Zij zullen nooit meemaken wat het is om jong en onbezorgd te zijn, zij hebben nooit het leuke leven als kind of het uitgangsleven als student meegemaakt, zij hebben die stap gewoon overgeslagen. Ook is hoogbegaafdheid vaak gekoppeld aan autisme, zo heeft Jacob bijvoorbeeld een zeer grote vorm van Autisme, toen hij ongeveer 3 jaar was stopte hij plotseling met praten en klapte hij helemaal dicht. Het duurde zeer lang tot dat hij weer begon sociaal contact te maken met andere mensen. Hij lijd ook aan het Syndroom van Asperges, daardoor is hij nog minder geneigd sociaal contact met anderen te maken.
Als je zo geniaal bent, is ook niks een uitdaging meer, alles wat je doet is simpel en dus zeer saai, het is dus zeer moeilijk om iets te vinden wat je boeiend vind, wat uiteindelijk tot depressiviteit kan leiden. Veel van deze kinderen die ondertussen al ouder zijn hebben daar dus ook last van.
Het lijkt altijd tof, zo slim zijn dat de wereld aan je vingertoppen ligt, maar er zijn dus ook zoveel negatieve aspecten aan dat het vaak beter is om niet zo geniaal te zijn.
Zo, dat was het voor deze maand, ik hoop dat jullie ervan genoten hebben.
